Do lekarza we Francji
Opieka medyczna we Francji charakteryzuje się swobodą podczas wyboru lekarza przez pacjenta. Inne zalety to różnorodność dostarczania usług oraz sposobów płatności za nie. Dostęp do usług jest szybki i łatwy w zasadzie dla każdego. Od roku 1928 we Francji obowiązuje ustawa o obowiązkowych ubezpieczeniach zdrowotnych dla osób osiągających niższe dochody. Obecny system obowiązuje od roku 1945.
Ustanowiony w roku 2000 powszechny system ubezpieczenia zdrowotnego oparty został o powszechny system ubezpieczenia zdrowotnego, który uzupełniony został o finansowanie z budżetu państwa oraz komplementarne prywatne ubezpieczenie zdrowotne. Takie ubezpieczenie posiadają obywatele Francji. Jednak w systemie tym istnieją mniejsze podsystemy np. system specjalny dla pracowników kolei żołnierzy zawodowych czy kupców i rzemieślników. System ten jest centralnie regulowany przez państwo, ale i w sposób rozproszony przez Kasy Chorych. To państwo ustala limit ich wydatków, nadzoruje pracę Kas oraz odpowiada za normy prawne odnośnie systemu.
Jednak mimo to niemal 95% Francuzów posiada wykupione prywatne ubezpieczenie zdrowotne. Od 2000 roku wprowadzono również finansowanie publicznie komplementarnych ubezpieczeń zdrowotnych dla osób biednych. Jednocześnie system ten ma słabą kontrolę cen oraz ilości udzielanych świadczeń. Mimo to pacjenci są raczej zadowoleni, a społeczeństwo francuskie jest uważane za dość zdrowe. W ciągu ostatnich kilku lat rozszerzony został zakres osób objętych opieką na wszystkich obywateli. Zmodyfikowano też wcześniej obowiązujący system pozyskiwania składek. Oparto go na składce, której wysokość uzależniona jest od osiąganego dochodu.
Na mocy ustawy z 2001 roku finansowanie systemu powszechnej opieki zdrowotnej pochodzi z obowiązkowej składki socjalnej CSG. Składa się na nią 5,25% podatku płaconego od dochodu zysków kapitałowych oraz 3,95% z innych dochodów. Wpływy z tego źródła odpowiadają obecnie za finansowanie niemal 35% systemu publicznego. Z kolei pracodawcy opłacają składkę w wysokości 12,8% pensji pracownika brutto, co natomiast odpowiada za 51% przychodów systemu publicznego. Pozostałe 4% pochodzi z opodatkowania używek oraz przemysłu farmaceutycznego. Przy tym w roku 1996 parlament francuski ustanowił na poziomie narodowym roczne limity wydatków z publicznych ubezpieczeń zdrowotnych. Od tej chwili roczne budżety dzieli się na mniejsze 4 podgrupy - praktyki prywatne, szpitale publiczne, opieka socjalna oraz szpitale prywatne działające na zasadach non-profit.
Trzy główne schematy ubezpieczeniowe opłacają szpitale publiczne na podstawie wcześniej ustalanego ogólnego budżetu. Z kolei szpitale prywatne non-profit są już opłacane na podstawie stałej stawki. Poza tym lekarze są również wynagradzani według zasady free-for-service (opłaty za świadczenie). Szpitale prywatne non-profit same wybierają system swojego finansowania. Obecnie trwają prace nad nową reformę, której celem jest ujednolicenie systemu płatności oraz oparcie do na systemie efektywnościowym, który związany jest z opłatami za wykonywane procedury.
Okazuje się, że wysokość opłat za usługi jest negocjowana na poziomie państwowym przez przedstawicielami Kas Chorych i lekarzy. Od roku 1990 tylko część francuskich lekarzy ma prawdo domagać się wyższych opłat. To 24% lekarzy posiadających odpowiednie kwalifikacje. Od roku 1986 lekarze pracujący w szpitalach mają prawo do otwierania w placówkach prywatnych praktyk. Dzięki temu znacznie chętniej pozostają oni w sektorze publicznym.
DOświadczenie
przewiźliśmy już
ponad 5000 klientów
Zadowolenie
w przewozach osobowych busami z Polski do Francji www.polskafrancja.pl
gwarantowane 100% satysfakcji
PRZEWOZY DO FRANCJI
POLSKA FRANCJA BUSY
BUSY Z FRANCJI DO POLSKI
PRZEWOZY DO POLSKI Z FRANCJI
BUSY DO KIELC